„Chcąc skorzystać ze skarbów dobroci i miłosiernej miłości Jezusa, trzeba się upokorzyć, uznać swoją nicość, a tego wiele dusz nie chce czynić…”
( L 231/261 )
Żyła z dnia na dzień, nie robiąc duchowych zapasów, tak jak małe dzieci, które nie posiadają niczego na własność i zależą zupełnie od swych rodziców.
„Trzeba – mówiła – czynić wszystko, na co nas stać, dawać bez liczenia, wyrzekać się siebie ustawicznie, jednym słowem, dowodzić swej miłości dobrymi uczynkami według swej możności. Ale w rzeczywistości to wszystko jest mało… kiedy zrobimy wszystko, co uważamy, że powinnyśmy były zrobić, trzeba koniecznie wyznać, że jesteśmy sługami nieużytecznymi, ufając przede wszystkim, że Pan Bóg da nam z łaski to wszystko, czego pragniemy.
W taki sposób ufają małe dusze, które biegną po drodze dziecięctwa. Mówię biegną, a nie odpoczywają.” ( RW I )
„Taki jest charakter Jezusa:
obdarza po Bożemu, ale pragnie pokory serca…”
św. Teresa od Dz. Jezus
Św. Tereso pomóż nam w naszej słabości dostrzegać łaskę i dobroć Boga.