Góra Karmel
Duchowym Założycielem i Ojcem Zakonu Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel jest Św. Prorok Eliasz. Jego życie, pełne gorliwości o chwałę Pana ,Boga Zastępów oraz Jego rozmodlenie i wsłuchanie w łagodny głos Bożego Ducha stały się inspiracją dla Pustelników, którzy wpatrując się w Jego wzór, gromadzili się na Karmelu, by w ciszy i samotności prowadzić życie przepojone modlitwą i żarliwą troską o Bożą chwałę.
Szczególnym rysem duchowym Św. Proroka Eliasza była Jego wielka miłość do Najśw. Dziewicy, którą rozpoznał w Obłoku unoszącym się znad morza. W tym znaku proroczo ujrzał Matkę Zbawiciela, która niby obłoczek spuszczający deszcz na spragnioną ziemię, przyniosła ożywczy zdrój łask – oczekiwanego Mesjasza. Za Jego wzorem, Pustelnicy- Karmelici darzyli Maryję szczególną miłością i czcią, szerzyli Jej kult, traktowali Ją jako Kogoś najbliższego – jako Matkę, Siostrę i Przyjaciółkę, – i nazywali siebie zaszczytnym imieniem Braci Najśw. Maryi Panny.
Europa
W pierwszej połowie XIII wieku życiu Karmelitów zagroziło wielkie niebezpieczeństwo- najazd Saracenów. Zakonnicy zmuszeni byli uciekać do Europy. Tu z kolei pojawiły się trudności , które mogły doprowadzić do rozwiązania Zakonu. Wtedy to – w 1251 r. Maryja objawiła się Św. Szymonowi Stock, Generałowi Zakonu, ofiarowała mu Szkaplerz i zapewniła o Swej opiece nad Karmelitami oraz nad każdym, kto będzie nosił ten znak Jej opieki. Od tej pory Zakon rozwijał się bezpiecznie, a znak Szkaplerza Karmelitańskiego, aż po dziś dzień przekazuje wiernym jako wielki dar Maryi.
W XVI wieku Św. Teresa od Jezusa, wraz ze Św. Janem od Krzyża, podjęła dzieło odnowy Zakonu. Przyczyniła się do przywrócenia mu świadomości korzeni biblijnych, dziedzictwa prorockiego i pustelniczego, surowości pierwotnej Reguły i synowskiego kultu Najśw. Maryi Panny z Góry Karmel, oraz ubogaciła go owocami Swej głębokiej , modlitewnej więzi z Bogiem.
Oświęcim
Dnia 2 sierpnia 1984 r. do Oświęcimia przyjechały pierwsze siostry z Karmelu Poznańskiego , by dać początek nowej fundacji. Na siedzibę klasztoru wybrany został budynek „starego teatru” przy obozie Auschwitz. W przyśpieszonym tempie był on remontowany i Siostry wprowadziły się do niego 23 grudnia 1984 r. We wrześniu 1985 r. do wspólnoty dołączyły dwie siostry z Karmelu Kieleckiego, jedna z Karmelu Krakowskiego i dwie kolejne z klasztoru macierzystego w Poznaniu. W miejscu tym siostry trwały na modlitwie przez 9 lat.
W wyniku burzliwych kontrowersji w niektórych środowiskach żydowskich, dotyczących obecności sióstr w bezpośrednim sąsiedztwie obozu Auschwitz I podjęto decyzję o budowie nowego klasztoru w Oświęcimiu przy ul. Legionów 92a .
9 kwietnia 1993 r. w swym liście Ojciec Św. Jan Paweł II pisał do sióstr :
„…Aby być miłością w sercu Kościoła , przybyłyście kiedyś do Oświęcimia… W dalszym ciągu bowiem Oświęcim – i to wszystko, co się z nim łączy jako tragiczne dziedzictwo Europy i ludzkości, pozostaje zadaniem Karmelu…W jaki sposób przyszłość będzie wyrastała z tej najboleśniejszej przeszłości, to w znacznej mierze zależy od tego, czy u progu Oświęcimia będzie czuwała ta miłość, która jest potężniejsza niż śmierć…Wam, drogie siostry w sposób szczególny powierzona jest tajemnica tej odkupieńczej miłości – tej miłości, która zbawia świat…
24 maja 1993r. pięć sióstr przeniosło się do nowego, częściowo wykończonego budynku, by prowadząc tam nadal życie karmelitańskie kontynuować misję powierzoną im przez Kościół na ziemi oświęcimskiej.
